PRZEBACZENIE

„Każdy, kto w Niego (Chrystusa) wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów” (Dzieje Apostolskie 10,43).

Zważywszy, że grzech jest złamaniem Prawa Bożego, tylko Bóg może go przebaczyć. Dawid, po popełnieniu poważnego grzechu, znalazł pokój dopiero wówczas, kiedy wyznał go Bogu. „Rzekłem: <<Wyznaję nieprawość moją wobec Pana>>, a Tyś darował winę mego grzechu” (Psalm 32,5).

Ludzka tradycja zniekształciła nauczanie biblijne. Kapłani katoliccy domagają się dla sobie władzy sądzenia grzeszników i dawania lub wstrzymywania rozgrzeszenia (wyrok sądowy, co do przebaczenia). Większość katolików została nauczona, że sam Jezus utworzył sakrament pokuty, kiedy powiedział do apostołów: „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (Ewangelia Jana 20,23).

To oczywiste, że Jezus dał im moc przebaczania. Jednakże zapytujemy: co to była za moc, którą dał im Jezus? Uczynił ich sędziami? Czy też im zlecił, aby przebaczali grzechy w inny sposób? Odpowiedź jest jasna, jeżeli tylko czytamy Dzieje Apostolskie i resztę Nowego Testamentu. Nie istnieje żaden dowód w Biblii na to, że apostołowie słuchali spowiedzi lub dawali rozgrzeszenia. Zamiast tego głosili Ewangelię i nawrócenie, aby uwierzyli w Jezusa i przez to mogli uzyskać przebaczenie. Apostoł Piotr głosił: „Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów” (Dzieje Apostolskie 10,43); a apostoł Paweł głosił: „Niech więc będzie wam wiadomo, bracia, że zwiastuje się wam odpuszczenie grzechów przez Niego: Każdy, kto uwierzy, jest przez Niego usprawiedliwiony ze wszystkich grzechów” (Dzieje Apostolskie 13,38-39).

Jeżeli pragniesz otrzymać od Boga przebaczenie swojego grzechu, to uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony.

Chrześcijanie powinni wyznać swoje grzechy. Jednakże, nie jakiemuś kapłanowi katolickiemu. Wyznanie grzechów kapłanowi jest ludzkim wymysłem, nieznanym przez kościół chrześcijański przez setki lat. Jezus wyraźnie nas nauczył, że powinniśmy modlić się do Ojca: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie... przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili (Ewangelia Mateusza 6,9.12).

Istnieje inny krytyczny błąd w nauce katolickiej co do przebaczenia. Kościół naucza, że przebaczenie Boże nie jest doskonałe. Już po tym, jak osoba uzyskała przebaczenie, ona jeszcze powinna dokonać czynów pokutnych, jako zadośćuczynienie za swoje grzechy. Nawet po śmierci większość katolików oczekuje doświadczyć oczyszczenia w ogniu czyśćca.

Biblia zapewnia wierzących: „dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię” i „krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu” (1 List Jana 2,12; 1,7). Oni nie potrzebują czynić zadośćuczynienia za grzechy, które Chrystus wziął na Siebie, a ci, którzy zostali oczyszczeni ze swych grzechów przez Jego krew, nie potrzebują iść do czyśćca.

Chrześcijanie zawierzają Panu Jezusowi Chrystusowi, aby uzyskać przebaczenie. Wiedząc, że otrzymali przebaczenie, żyją wdzięczni w chwale Tego, który ukazał im tak wielkie miłosierdzie.